Van duizend-en-één-nacht naar het oostblok

Waar we begonnen in een sprookjeswereld tussen gebouwen van klei, prachtige oude Islamitische gebouwen en kleine steegjes zijn we inmiddels in een stad aanbeland die weinig onder doet voor elke willekeurige stad in Oost-Europa. In Samarkand, en in mindere mate ook in Bukhara, was de Russische invloed al wel wat meer aanwezig, maar in Tashkent wemelt het van de grote Russische gebouwen, bedrijven en zelfs mensen. Van het oude Oezbekistan lijkt hier weinig meer over. Die scheiding tussen ouderwets en modern is ook te zien in de eetgelegenheden hier, met enerzijds overal kraampjes met echt Oezbeeks streetfood, zoals sashlicks en somsa’s (een broodje gevuld met lamsvlees en ui) en anderzijds moderne restaurants en fastfoodtenten. Van dat laatste hebben we maar even gebruik gemaakt, aangezien we vanaf morgen waarschijnlijk een hele tijd geen westers voedsel meer zullen tegenkomen. 

De weg naar Tashkent toe was overigens een heel verschil met de eerder gereden stukken. Hiervoor was het letterlijk slalommen om de gaten heen, die soms wel de grootte hadden van een waterput, alhoewel ze er soms ook gewoon met 130 km/u overheen jagen. Het landschap was dit keer ook een stuk mooier met ver uitstrekkende heuvels, tegenover de dorre woestijn van eerder. Er stonden de hele route kraampjes langs de weg met fruit, limonade en allerlei andere producten, en stoppen op de snelweg is dan ook geen probleem. Hetzelfde geld voor keren en slapen (lekker onder je truck op het asfalt). 

Eindelijk hebben we ook hier weer lekker weer, na een aantal regenachtige en koude dagen, terwijl jullie lekker lagen te bakken. Inmiddels is het weer bijna 30 graden, dus we lopen de hele dag ijsjes te eten (magnums kosten 30 cent). De Oezbeken zelf lijken het helemaal niet zo warm te vinden. De temperatuur kan hier ‘s zomers oplopen tot 50 graden, en dus lopen ze allemaal in lange broek en trui of jas. Wat trouwens ook opvalt is dat er ontzettend veel mensen in pak lopen, ook jongeren en zelfs kinderen. Zal wel goedkoop zijn hier. Westerse kleding zie je maar weinig, en toen we eens in de winkel gingen kijken bleek dat inderdaad amper goedkoper te zijn dan in Europa. Onbetaalbaar dus voor de gemiddelde Oezbeek.

We kijken hier verder nog steeds onze ogen uit, en vooral de gebouwen in Samarkand waren adembenemend. Er is verder niet veel opmerkelijks gebeurd, we hebben gewoon lekker de toerist uitgehangen. Vanaf morgen gaan we weer verder richting de grens met Kirgizië, waar we vermoedelijk woensdag aankomen. Nog even genieten van Oezbekistan dus.