De imposante natuur van Kyrgyzstan

Hallo lieve volgers,

Zoals jullie zullen hebben gemerkt is de vorige blog eventjes geleden. Hopelijk zijn jullie de tijd een beetje goed doorgekomen. Wij in ieder geval wel, Kirgizië (of Kyrgyzstan) is echt een prachtig land met vriendelijke mensen en adembenemde natuur. 90% van Kirgizië ligt boven de 1500 meter hoogte, en overal waar je kijkt zie je dan ook besneeuwde bergtoppen. 

Na Osh besloten we de rust op te zoeken in Arslanbob, een klein bergdorpje een paar uur ten noorden van Osh. We hebben daar ter plekke overnachting geregeld bij een lokaal gezin met een soort B&B. Erg idyllisch, de wc was een gat in de grond en je moest even aangeven als je ging douchen zodat de man het water kon verwarmen. Vanaf daar hebben we een wandeling gemaakt naar een grote waterval, door het grootste walnootbos van de wereld. Onderweg hadden we bovendien een prachtig uitzicht over de vallei en Arslanbob. Na herhaaldelijk de weg te hebben gevraagd zagen we na 2 uur eindelijk de waterval in de verte. Het pad leek echter op te houden en we moesten een veel te steile helling beklimmen, maar het ging goed en we hebben de waterval bereikt. De waterval zelf was niet heel spectaculair maar de weg er naartoe was dat daarentegen gelukkig wel. Verder is er in Arslanbob echt letterlijk niks te beleven, dus zijn we de volgende dag weer verder getrokken richting Bishkek, de hoofdstad van Kirgizië.

De negen uur durende rit van Arslanbob naar Bishkek was er eentje om nooit te vergeten. We reden langs een prachtig gekleurd meer en over twee bergtoppen van ruim boven de 3000 meter. Dat was echter niet wat de rit zo onvergetelijk maakte. Dat was namelijk de taxichauffeur, door wie we niet erg veel van het uitzicht hebben meegekregen. Bij gebrek aan meer passagiers moest hij met alleen ons in zijn taxi naar Bishkek rijden. Dan maar zo snel mogelijk er zijn moet hij gedacht hebben, want hij reed met 120 km/u over de bergpassen heen. Bovendien kende hij geen verschil tussen de linker -en rechterbaan en  haalde hij letterlijk op elke plek in. Dat kwam hem een aantal keer dan ook bijna op een botsing en heel wat getoeter te staan. Onze ogen hadden zodoende vooral aandacht op de weg, en vooral ik, Bart, stond ware doodsangsten uit, aangezien ze hier niet aan gordels op de achterbank doen. Gelukkig kwamen we uiteindelijk heelhuids en in een recordtijd in Bishkek aan.

Bishkek is een vrij lelijke stad die pas eind 19e eeuw is ontstaan, met een heel rechthoekig straatbeeld en weinig bezienswaardigheden. Desalniettemin hangt er een hele fijne sfeer en hebben we ons er zeker niet verveeld. Het is bovendien de meest moderne stad die we tot nu toe hebben bezocht, met relatief veel moderne restaurants en westerse kledingzaken. En, niet te vergeten, veel plekken om fatsoenlijke koffie te drinken, in plaats van oploskoffie waar ze doorgaans veel te veel suiker ingooien. We hebben er een kunstmuseum bezocht en hebben verder vooral door de stad geslenterd en zo veel mogelijk cafés en bars uitgeprobeerd. Ook moesten we nog op zoek naar een wasserette, aangezien de vorige hostels geen wasmachine hadden en die in dit hostel kapot was. Gelukkig bestaan er nog wasserettes in Kyrgyzstan (volgens mij komen ze pas net op zelfs). Vrijdag hebben we de tas weer ingepakt en zijn we met de bus naar Karakol gereden, waar we een hike hadden geregeld.

De eerste nacht sliepen we wederom in een homestay. Zaterdag zijn we begonnen aan de hike van drie dagen in de bergen. De eerste dag zijn we door de vallei naar het yurtkamp gelopen. Het ligt er echt bij zoals je in films ziet, tegen de bergramd met beneden een klein riviertje, en op de achtergrond de reusachtige bergen. De nacht in de yurt was koud, aangezien de houtkachel het slechts even volhoudt als je hem niet aanvult met nieuw hout. Wel geslapen gelukkig, want zondag stond de tocht naar een van de toppen op het programma. Het was erg zwaar en soms redelijk gevaarlijk, maar we hebben het gehaald en het uitzicht was een fantastische beloning. Heel lang konden we er echter niet van genieten, want het was ijskoud op de top. Er lag dan ook een dik pak sneeuw waar we doorheen moesten. De terugweg ging ook zonder grote problemen en na ruim vijf uur waren we weer terug in het yurtkamp, moe maar voldaan. Na het eten en de nodige wodka’s zijn we gaan slapen, waarna we vandaag weer terug zijn gegaan richting Karakol. Inmiddels zitten we ook weer aan de wodka, dus vergeef me als er wat slordigheden in het verhaal zitten of als ik wat ben vergeten. 

Groetjes vanuit Karakol en Nazdrovje!